เคยได้ยินว่า เราต้องเป็น “ผู้ให้” ก่อน
เดี๋ยวสิ่งที่อยากได้ ก็จะตามมาเอง
แต่ก่อน ถ้าได้ยินคำนี้ ผมมักจะคิดว่า…
คนพูดจะโลกสวยไปไหน ก็ของฟรีไม่มีในโลก
น้อยคนมากที่จะเป็นผู้ให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

ซึ่งในโลกของความเป็นจริง ก็พบว่า คนส่วนใหญ่
ยังไม่เข้าใจคำนี้ด้วย เพราะ คำว่า “ให้”
มักจะตามมาด้วยคำว่า “แลก” กับอะไรเสมอ

จนถึงวันนี้ งานที่ผมทำ ส่วนหนึ่ง
มีหน้าที่เป็น “โค้ช” ให้กับคนที่อยาก
ประสบความสำเร็จในธุรกิจของเขาเอง

ผมไม่รู้หรอกว่า..
ผมพูดอะไรออกไปมากน้อยแค่ไหน?
ผมไม่รู้ว่า.. ผมถ่ายทอด แนะนำ และแบ่งปัน
อะไรออกไปเต็มที่แค่ไหน ?

ด้วยหน้าที่การงาน
ผมต้องเดินสายออกต่างจังหวัดบ่อยๆ
ผมนั่งเครื่องบินชนิดที่ว่า..ตกหลุมอากาศ
ก็รู้สึกเฉยๆ ไปแล้ว
ในขณะที่ผู้โดยสารคนอื่นๆ
อกสั่นขวัญแขวนกันใหญ่

แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมา
แม้เป็นเพียงคำว่า “ขอบคุณ”
ผมก็รู้สึก อิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูก
แต่บางครั้ง ผมก็ได้รับ ขนม ของฝาก
กลับมาเป็นลังใหญ่ๆ เลยนะ ฮ่าๆๆ

ผมไม่รู้ว่า.มีใครเป็นเหมือนผมหรือเปล่า?
ผมรู้สึกว่า.. งานที่ทำ กับ ชีวิตที่ เป็นอยู่
ไม่จำเป็นต้อง จ่ายอะไร เพื่อแลกกับอะไร
ถ้าการให้ มันคือ ความสุข ที่ผมได้รับเสมอๆ

ผมว่า ให้…ก็คือให้ ไม่ใช่ ให้…เพื่อแลก
น่าจะทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลย

คุณว่าจริงไหมครับ ?